ไส้กรอกเยอรมัน ณ สวนผึ้ง

ไส้กรอกเยอรมัน ร้านอาหารสำหรับคนที่มีความพยายาม


ร้านไส้กรอกเยอรมัน ตั้งอยู่เลยขึ้นไปทางโรงเรียนสินแร่สยาม เมื่อตรงขึ้นไปจะพบทางแยกซ้ายมือเพื่อขึ้นเขากระโจม แต่เราไม่ต้องเลี้ยวซ้ายให้ขับตรงขึ้นไปเรื่อยๆ จนในที่สุดจะพบป้ายขนาดไม่ใหญ่นักเขียนว่า จุดชมวิวไส้กรอกเยอรมัน (ฮ่าๆ งงอะดิ ว่าตกลงมันจุดชมวิวหรือร้านอาหารกันแน่ เอ่อ..แบบว่าจริงๆแล้วเป็นทั้งสองอย่างแหละค่ะ) อยู่ทางซ้ายมือ ก็ให้ตรงเข้าไปที่ลานจอดรถได้เลยค่ะ
ร้านนี้เปิดเฉพาะเสาร์ อาทิตย์ จันทร์ และวันหยุดนักขัตฤกษ์เท่านั้นนะคะ ถ้ามาวันอื่นอดค่ะ เพราะเจ้าของร้านเค้ามาจาก กทม. พอจอดรถแล้ว เราจะพบกับบันไดขนาดไม่ใหญ่นัก แต่ค่อนข้างสูงชัน ด้านข้างปลูกสับปะรดเป็นแนวยาวไปตามขั้นบันได บางคนเห็นแค่บันไดก็ถอดใจกันแล้วค่ะ เพราะดูแล้วทรมานข้อเข่าจริงๆ แต่อุตส่าห์มาถึงแล้วก็ต้องพยายามกันนิดนึงเนอะ ว่าแล้วก็ค่อยๆไต่ขึ้นไปจนในที่สุดก็ถึงจนได้ เมื่อไปถึงคำถามแรกที่ถามเจ้าของร้านคือ ทำไมต้องมาทำร้านอยู่สูงขนาดนี้ด้วย ซึ่งเจ้าของร้านก็ตอบอย่างท้าทายว่า ให้ลองเดินไปด้านนู่นแล้วจะรู้เอง เราก็จำต้องเดินลากขาที่ยังไม่หายสั่นไปดูสักหน่อย จึงพบว่า ร้านอยู่บนเนินสูงมาก จากที่นั่งกินอาหารสามารถมองเห็นเทือกเขา และทัศนียภาพ รอบๆแบบไม่มีอะไรขวางกั้นเลยค่ะ สวยจริงๆแถมบรรยากาศก็เงียบสงบ เรียกได้ว่า โคตรโรแมนติกเลยทีเดียว พี่เค้าบอกว่า ถ้ามาถึงง่าย มาๆแล้วก็ผ่านไปมันก็ไม่มีความหมาย เราก็ว่าจริง เพราะร้านนี้เข้าถึงยาก จึงทำให้มีบรรยากาศดี และสงบได้ขนาดนี้ นับถือพี่เค้าจริงๆที่คิดแบบนี้ได้ ไม่ได้คำนึงถึงแต่จะเอากำไรมากๆอย่างเดียวเท่านั้น
หลังจากหายเหนื่อยก็ถามว่า พี่คะหนูขอซื้อไส้กรอกกลับบ้านได้มั้ยคะ เนื่องจากเพิ่งกินข้าวกลางวันมา เลยยังไม่หิวค่ะ อยากซื้อกลับไปทานบนรถ แต่พี่เค้าบอกว่า ไม่ขายแบบกลับบ้านค่ะเดี๋ยวไม่อร่อย แป่ว!! เราเลยอดกินไป ที่นี่เค้ามีขายทั้งไส้กรอก และขาหมูเยอรมันด้วย นอกจากนี้ยังมีเบียร์เยอรมัน สำหรับคอเบียร์อีกด้วย แต่ถึงแม้จะไม่ได้กินก็ไม่เสียใจที่อุตส่าห์ปีนขึ้นมา เพราะแค่ได้มาสัมผัสบรรยากาศก็คุ้มสุดๆ ถึงแม้เราจะไม่ได้สั่งอาหารสักอย่าง พี่เค้าก็ยังต้อนรับพูดคุยอย่างเป็นกันเอง แถมยังแนะนำให้ขึ้นไปดูวิวบนบ้านไม้ ที่สูงๆคล้ายกับหอคอยส่องสัตว์เพื่อให้เห็นวิวที่สวยขึ้นอีกด้วย น่ารักจริงๆ ก่อนกลับก็เลยบอกขอบคุณและล่ำลาพี่เจ้าของร้าน พร้อมตั้งปณิธานว่า ครั้งหน้าต้องมากินให้ได้ทีเดียว